WALHALLA

WALHALLA

                                                         tastzin voelen : rijen dik lappen stof 

 Er is maar 1 plek waar je me eigenlijk niet mee naar toe moet nemen.

Simpelweg omdat ik er dan niet meer uit te slaan ben, dat is :

Een stoffenwinkel

Neem mij mee naar een stoffenwinkel en ik verlies mezelf compleet.

Ik hoor niet meer wat je zegt

Ik zie je niet meer en er komt waarschijnlijk alleen maar gebrabbel uit mijn mond. 

Ik leef in mijn eigen wereldje .... Walhalla genaamd

Mijn portemonnee kruipt van schik in het donkerste hoekje van mijn tas en de spelden staan thuis al te springen in het speldenkussen bij wijze van spreken … ook zij voelen dat er iets aan gaat komen.

Ik zet mijn rader aan zodra ik binnenstap en ik kan feilloos stofjes eruit pikken en er meteen een bloesje/jurkje/broek of rok in zien(of iets anders ..en ook nog voor wie)

Er zijn ook stoffen die mijn rader echt niet ziet , ik loop ze voorbij en negeer ze volledig. Niet omdat ik ze niet zie met mijn oog , maar omdat ik er niets “inzie”.

Echt ik kan dit uren volhouden ..

Ik moet stofjes voelen tussen mijn handen … 

Stiekem vind ik dat ook 1 van de lekkerste dingen die er bestaat …. Met mijn handen langs de stofrollen glijden en even een lap stof tussen je vingers knijpen en wrijven ( yep… stofverslaafde is aan het woord ).

De rijen knopen in de wand vind ik dan net een kunstwerk , maar dan 1 waar ik even langs MOET met mijn vingers ( zonder dat de alarmbellen afgaan )…

Beter dat je alleen maar met me meegaat als je dezelfde verslaving hebt als ik , anders trek je het niet .

Ik loop heen en weer , zie teveel , heb de drang om iets mee te nemen … maar moet me tegelijk beheersen , gezien het feit dat ik al zoveel lappen stof (nog) heb liggen ..

                                         onweerstaanbare rijen knopen

Het is zelfs zo erg dat als ik met mijn zoon in de stad loop en we komen langs 1 van mijn favoriete stofwinkeltjes , dat hij me stevig bij de arm pakt en zegt :” Neeee mam, Doooooorlopen !!! “…. Ik bedoel maar.

Afijn vandaag weer eens toegeven aan mijn verslaving, ik kon me namelijk niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst in een stoffenwinkel ben geweest (nee echt niet !!! ), dus ik vond dat ik wel weer eens mocht + het feit dat ik enorm zin heb om een nieuw bloesje voor mezelf te maken ( goed excuus toch .. haha ),ook zit ik niet zo lekker in mijn vel de laatste dagen , dus reden temeer om weer even het “gevoel” terug te vinden .

Ik heb me ingehouden  , zelfs m’n portemonnee zat niet te diep verstopt in het diepste hoekje van mijn tas, ik heb maar 2 lappen stof gekocht ! 

* Thuis stond er een doos met 2 vintage lappen op me te wachten bezorgd door de postbode .. hihi *

Ik had mijn gevoel heel eventjes weer terug en had dit even nodig.

De 1 troost zich met een stuk chocolade of eten koken , ik doe dat met een lap stof ! 

Nu niet meer teveel in mijn hoofd gaan zitten ( en piekeren ) , maar gewoon : Hup ! aan de slag … even iets creëren .. even er tussenuit

Even geen papierwerk, uitzoeken hier uitzoeken daar, blablabla , dat komt wel weer.

                         Stof voor blousjes : poesjes en kiss-me lap , 2 groene lappen zijn vintage lappen 

Vandaag had ik bij me : mijn moeder …. Kleding maken is immers een lang generatie-dingetje .

Mijn oma was vroeger coupeuse van beroep , mijn moeder maakte kleding voor ons toen we klein waren ( of ze voor mijn broer kleding maakte dat weet ik eigenlijk niet meer) en beide hebben ze het me min of meer met de paplepel ingegoten …

Het zit dus in m’n bloed en in mijn genen …. Niet meer te genezen hahaha 

Lalalala ... laat mij nog maar even lekker in WALHAL-LA-LA-LA-LAND  

                                                                Lintjes, ritsen, bandjes ...